W polskim piśmiennictwie cywilistycznym zagadnienie pośmiertnej skuteczności danych wchodzących w skład sensu largo stanu cywilnego nie budziło szczególnego zainteresowania zapewne z tego powodu, że taką doniosłość uważano za oczywistą. Barierą nigdy nie było, co zastanawiające, rozpowszechnione przeświadczenie o gaśnięciu dóbr osobistych wraz ze śmiercią ich podmiotu. Zagadnienia dotyczące ochrony dóbr osobistych post mortem pojawiają się wśród licznych regulacji kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Nie ulega dla mnie wątpliwości, że gdyby doszło do naruszenia nawet wąsko rozumianego dobra osobistego stanu cywilnego zmarłego w odniesieniu do jego nazwiska i pseudonimu (jest to expressis verbis przesądzone przede wszystkim w przepisach prawa firmowego) możliwa jest jego cywilnoprawna ochrona.

Słowa kluczowe: dobra osobiste, prawo rodzinne, prawo o aktach stanu cywilnego.